Kleistova cena - Kleist Prize
The Kleistova cena je roční Německá literatura cena. Cena byla poprvé udělena v roce 1912, u příležitosti stého výročí úmrtí Heinrich von Kleist. Kleistova cena byla nejdůležitější literární cenou Výmarská republika, ale byl přerušen v roce 1933.
V roce 1985 byla cena udělena poprvé za více než padesát let. V letech 1994 až 2000 byla udělena jednou za dva roky. Ocenění doprovází peněžní částka 20 000 EUR.
Vítězové
Výpisy vítězů Kleistovy ceny udržuje Kleist-Archiv Sembdner.[1] a Kleist Gesellschaft[2]
- 1912 Hermann Burte a Reinhard Sorge
- 1913 Hermann Essig a Oskar Loerke
- 1914 Fritz von Unruh a Hermann Essig
- 1915 Robert Michel a Arnold Zweig
- 1916 Agnes Miegel a Heinrich Lersch
- 1917 Walter Hasenclever
- 1918 Leonhard Frank a Paul Zech
- 1919 Anton Dietzenschmidt a Kurt Heynicke
- 1920 Hans Henny Jahnn
- 1921 Paul Gurk
- 1922 Bertolt Brecht
- 1923 Wilhelm Lehmann a Robert Musil
- 1924 Ernst Barlach
- 1925 Carl Zuckmayer
- 1926 Alexander Lernet-Holenia a Alfred Neumann (Rahel Sanzara nepřijal její cenu), Čestné uznání: Martin Kessel[1]
- 1927 Gerhard Menzel a Hans Meisel
- 1928 Anna Seghers
- 1929 Alfred Brust a Eduard Reinacher
- 1930 Reinhard Goering
- 1931 Ödön von Horvath a Erik Reger
- 1932 Richard Billinger a Jinak Lasker-Schüler
- 1933–1984 Prodej skončil
- 1985 Alexander Kluge pro Die Macht der Gefühle
- 1986 Diana Kempf pro Der Wanderer
- 1987 Thomas Brasch pro Robert, ich, Fastnacht und die anderen
- 1988 Ulrich Horstmann
- 1989 Ernst Augustin pro Der Amerikanische Traum
- 1990 Heiner Müller pro Hamletmaschine
- 1991 Gaston Salvatore pro Lektionen der Finsternis
- 1992 Monika Maron pro Stille Zeile Sechs
- 1993 Ernst Jandl pro život funguje
- 1994 Herta Müller pro Herztier
- 1996 Hans Joachim Schädlich pro Der Kuckuck und die Nachtigall
- 1998 Dirk von Petersdorff pro Wie es weitergeht & Zeitlösung
- 2000 Barbara Honigmann pro Alles, alles Liebe!
- 2001 Judith Hermann pro Sommerhaus, später
- 2002 Martin Mosebach pro Eine lange Nacht, Der Nebenfürst & Das Grab der Pulcinellen
- 2003 Albert Ostermaier pro Vatersprache
- 2004 Emine Sevgi Özdamar pro Seltsame Sterne starren zur Erde. Svatba - Pankow 1976/77
- 2005 Gert Jonke pro Seltsame Sache & Zemři versunkene Kathedrale
- 2006 Daniel Kehlmann pro Ich und Kaminski & Die Vermessung der Welt
- 2007 Wilhelm Genazino pro Mittelmäßiges Heimweh
- 2008 Max Goldt pro život funguje
- 2009 Arnold Stadler (určeno Péter Esterházy ) pro Einmal auf der Welt. Und dann tak
- 2010 Ferdinand von Schirach pro Verbrechen
- 2011 Sibylle Lewitscharoff pro Blumenberg
- 2012 Navid Kermani pro život funguje[3]
- 2013 Katja Lange-Müller pro život funguje[4]
- 2014 Marcel Beyer pro život funguje[5]
- 2015 Monika Rinck
- 2016 Yoko Tawada
- 2017 Ralf Rothmann
- 2018 Christoph Ransmayr
- 2019 Ilma Rakusa
- 2020 Clemens J. Setz
Viz také
Reference
- ^ A b „Die Kleist Preise“. Kleist-Archiv Sembdner der Stadt Heilbronn. Citováno 11. prosince 2017.
- ^ „Die Kleist-Preisträger seit 1985“. Kleist Gesellschaft. Kolín nad Rýnem. Citováno 25. března 2019.
- ^ Navid Kermani erhält Kleist-Preis 2012. In: Saarbrücker Zeitung (Kultur) vom 21. srpna 2012, S. B4
- ^ Kölnische Rundschau Kultur vom 17. Mai 2013: Pomoc: Katja Lange-Müller erhält Kleist-Preis, abgerufen am 17. Mai 2013
- ^ Buchmarkt.de vom 12. května 2014: Hortensia Völckers verleiht den Kleist-Preis an Marcel Beyer, abgerufen am 12. Mai 2014
externí odkazy
- Heinrich von Kleist Gesellschaft (v němčině)