Cena Jana Camperta - Jan Campert Prize - Wikipedia
The Cena Jana Camperta (v holandštině: Jan Campert-prijs) je nizozemská literární cena založená v roce 1948, kterou každoročně uděluje Nadace Jana Camperta za díla poezie.[1] Nadace byla založena v roce 1948 na počest Jan Campert, mnozí považují za ikonu Holandský odpor.[2]
Vítězové
Cena Jana Camperta 1966 až Hanny Michaelis a Jacques Presser
- 1948: Jan Elburg, Klein t (er) reurspel
- 1949: Michel van der Plas, Jdu svou cestou
- 1950: Hans Lodeizen, Het innerlijke behang (postuum)
- 1951: Bert Voeten, Potkal jsem oog op morgen
- 1952: Maria Dermoût, Nog pas gisteren
- 1953: Albert Besnard, Doem en dorst
- 1954: Nes Tergast, Werelden (geweigerd)
- 1955: nebyl udělen
- 1956: Remco Campert, Potkal muže en muis en Het huis waar ik woonde
- 1957: nebyl udělen
- 1958: nebyl udělen
- 1959: Sybren Polet, Geboorte-stad
- 1960: není udělena
- 1961: Ellen Warmond, Warmte, een woonplaats
- 1962: Gerrit Kouwenaar, De stem op de 3e etage
- 1963: Vyd. Hoornik, De vis / In den vreemde
- 1964: Louis Th. Lehmann, Kdo je kdo v Whatland
- 1965: Willem Hussem, Schaduw van de hand
- 1966: Hanny Michaelis, Onvoorzien
- 1967: Jozef Eykmans, Zonder dansmeester
- 1968: Hans Vlek, Een teplý hemd voor de winter
- 1969: Rutger Kopland, Všechny op de fiets
- 1970: Hans Andreus, Natuurgedichten en andere
- 1971: Paul Snoek, Gedichten
- 1972: Albert Bontridder, Zelfverbranding
- 1973: Hans van den Waarsenburg, De vergrijzing
- 1974: Hugues C. Pernath, Mijn tegenstem
- 1975: Eddy van Vliet, Het grote verdriet
- 1976: Kees Buddingh ', Het houdt op met zachtjes regenen
- 1977: Hans Faverey, Chrysanten, srnčí
- 1978: Cees Nooteboom, Otevřít als een schelp - dicht als een steen
- 1979: Roland Jooris, Gedichten 1958-78
- 1980: Ed Leeflang, De hazen en andere gedichten
- 1981: Judith Herzberg, Botshol
- 1982: Willem van Toorn, Het landleven
- 1983: Robert Anker, Van het balkon
- 1984: Ad Zuiderent, Natuurlijk evenwicht
- 1985: Kees Ouwens, Klem
- 1986: Herman de Coninck, De hectaren van het geheugen
- 1987: Tom van Deel, Achter de waterval
- 1988: H.H. ter Balkt, Aardes deuren
- 1989: Miriam van Hee, Winterhard
- 1990: Jan Kuijper, Tomben
- 1991: Leonard Nolens, Liefdes verklaringen
- 1992: Willem Jan Otten, Paviljoenen
- 1993: Toon Tellegen, Een dansschool
- 1994: Lloyd Haft, Atlantis
- 1995: Eva Gerlach, Wat zoekraakt
- 1996: Huub Beurskens, Iets zo eenvoudigs
- 1997: Elma van Haren, Grondstewardess
- 1998: Tonnus Oosterhoff, Robuuste tongwerken, plénum een stralend
- 1999: Peter van Lier, Gegroet o ...
- 2000: K. Michel, Vodní studie
- 2001: Arjen Duinker, De geschiedenis van een opsomming
- 2002: Menno Wigman, Zwart jako kaviaar
- 2003: Jan Eijkelboom, Heden voelen mijn voeten zich šel
- 2004: Mustafa Stitou, Varkensroze ansichten
- 2005: Nachoem Wijnberg, Eerst dit dan dat
- 2006: Esther Jansma, Alles je nieuw
- 2007: Dirk van Bastelaere, De voorbode van bere grooty
- 2008: Peter Verhelst, Nieuwe Sterrenbeelden
- 2009: Alfred Schaffer, Kooi
- 2010: Hélène Gelèns, zet af en zweef
- 2011: Erik Spinoy, Kameraman[3]
- 2012 - Wouter Godijn, Hoe H.H. de wereld redde
- 2013 - Micha Hamel, Bewegend doel
- 2014 - Piet Gerbrandy, Vlinderslag
- 2015 - Ilja Leonard Pfeijffer, Idyllen
- 2016 - Jan Baeke, Seizoensroddel
- 2017 - Marije Langelaar, Vonkt
- 2018 - Annemarie Estor, Niemandslandnacht
- 2019 - Paul Demets, De Klaverknoop
Zdroj: Jan Campert Stichting
externí odkazy
- „Jan Campert-stichting“ (v holandštině).
Reference
- ^ „Jan Campert-prijs“. Holandské výšiny (v holandštině).
- ^ Dewulf, Jeroen (2010). Duch odporu: Holandská tajná literatura během nacistické okupace. p. 213. ISBN 978-1571134936.
- ^ „Cena Jana Camperta“ (v holandštině).