Andrea Vrana - Andrea Vrana

Andrea Vrana (fl. 1261) byl Albánec šlechtic jmenovaný Manfred ze Sicílie jako kapitán Durazzo (Durrës). Rodina Vranových sídlila na hradě Xibër vesnice, dnes v Mat District.

Život

Andrea Vrana pocházela ze známé místní vranské šlechtické rodiny.[1] Rodina měla sídlo v Xibër vesnice, dnes v Mat District.[2][3] The Byzantsko-normanské války a Křížové výpravy v 11-12. století dal albánským mocným rodinám zvýšený politický význam. Byzantinci i Normani se snažili získat jejich podporu a nabízeli politické funkce.[2] Uprostřed toho Manfred ze Sicílie se rozhodl důvěřovat vedení uložené vojenské vlády v Durazzo Andrea Vrana.[1] Byl jmenován capitano (kapitán) města.[1] Před tím jeho příbuzný sloužil v roce 1185 jako úředník Byzantská říše v oblasti Mat.[2]

Po smrti Manfreda v Bitva o Benevento, Vrana odmítl vydat území spadající pod jeho jurisdikci Despotát Epiru a Karel I. z Anjou. Případ Andrea Vrana ukazuje, že Manfred byl úspěšný v navazování spojenectví s místními vůdci, z nichž někteří pomáhali proti Manfredovým protivníkům v Itálie.[2]

První zmínka o Andrei Vraně je datována v letech 1261-1266 jako „zajmout Arban Cmibri, Andrea Vrana"v nápisu u kostela v Rubik, severozápadní Albánie. Ačkoli ho Vrana zapálila, části kostela přežily.[4][3][5]

Reference

  1. ^ A b C Scuola archeologica italiana di Atene (2008). Annuario della Scuola archeologica di Atene e delle missioni italiane v Oriente, svazek 2; Svazek 83. Istituto poligrafico dello stato. str. 729.

    Manfredi zavádí un governo militare Durazzo, incaricando come capitano della città Andrea Vrana, che veniva da una famiglia feudale locale molto conosciuta. Dopo la morte di Manfredi nella battaglia di Benevento (1266), francese Carlo d'Angiò ukládá ...

  2. ^ A b C d Anamali, Skender (2002). Historia e popullit shqiptar. Botimet Toena. str. 206. Ballafaqimi i Perandorisë Bizantine me normanët e Italisë dhe me kryqëzatat në shek. XI-XII, nxori neplánuje par rolí a shqiptarëve s tokave shqiptare që u ndodhën në qendër të këtij ballafaqimi. Qëndrimi i shqiptarëve përcaktoi dukshëm zhvillimin e fushatave ushtarake të Perëndimit, ndaj pushteti qendror bizantin u përpoq ta mbante në anën e vet fisnikërinë shqiptare, me dug ehdine me usi Duke pasur parasysh forcën dhe rolin e parisë feudale të Arbrit në fatet e kësaj treve, Manfredi ia besoi postin e kapitenit të Durrësit e të Arbrit një fisniku nga një shtëpi e njohur feudale, Andrea Vranës. Nový život 1185, nový normál, nový standard, ale také rodinná kishte kryerová funkcionalita pro strategii a strategii. Fundaments in mbretit Manfred në Betejën fatale të Beneventit, shkaktoi pështjellim në zotërimet shqiptare hohenshtaufëve të Sicilisë. Menjëherë pas Manfredit, edhe mëkëmbësi i tij admirál Kinardi ra viktimë e një comploti të kurdisur në Kaninë nga despot Mihali II Engjëlli i Epirit në bashkëpunim me të shoqen e njeriut të Manfredit, Maria Frëngun Por, pavarësisht nga kjo, despoti nuk arriti t’i shtinte në dorë zotërimet e Manfredit. Njerëzit e këtij, si këshilltari i Kaninës, Jakob Balsiniani, ai i Korfuzit, Verner Alamani, dhe kapiteni i Durrësit-Arbrit, Andrea Vrana, refuzuan t'ia dorëzojnë despotit të Epirit viset nën juridiksion Tj njëjtën gjë bënë edhe më 1267, kur ngadhënjyesi Beneventit e Manasredit, France Karl Anzhu, u çoi fjalë funksionarëve të ish-mbretit Hohenshtaufen në Shqipëin
  3. ^ A b Instituti i Historisë (1967). Studime historike. Akademia e Shkencave. str. 186. 1261-1266 ne mbishkrimin e kishës s Rubikut përmendet «Kapitani Arbëve tm Cmimbrit dmth. Andrea Vrana («capt Arban Cmibri id. E Andrea Vrana»). 10 Nga mbishkrimi i sipërm nxjerrim se Andrea Vrana kryeqendrën e tij e kishte në Cmibri dmth. ne Xibrin e sotëm të Matit,
  4. ^ Pistarino, Balletto 1997, str. 1246:

    Andrea Vrana, venne a distruggere la chiesa del monastero di San Salvatore. Il primo errore, che balza subito agli occhi, riguarda la datazione: non può assolutamente trattarsi dell'anno 1267, perché in quella data Manfredi era già morto, ...

  5. ^ Instituti i Monumenteve të Kulturës (1979). Monumentet. Ministria e Arësimit dhe Kulturës. str. 66. Me sa kuptohet, kisha nuk u dogj e tëra dhe një vëzhgim i vëmëndshëm në vend tregon se edhe mbishkrimi i vitit 1254 u bë mbi një tjetër më të moçëm, i cili nuk lexohet, po që ka lënë Kështu vërtetohet se kisho ka pësuar disa dëmtime, apo se janë bërë punime më se një herë në të (1254, mbas 1265-66). Afreskat e saj të sotme i përkasin kohës përpara djegjes që i bëri zoti i Arbërit, Andrea Vrana, djegje prej së cilës absida shpëtoi jo keq.